TEDxMaastricht the future of Health. Sandy en Sylvia gingen erheen. Het beloofde een inspirerende dag te worden en dat was het ook.
Be inspired to change the world
De dag zat vol anekdotes. Zoals Paul Levy – voormalig voetbalcoach van een meisjesteam – die zijn verhaal houdt in een shirt van Oranje.
De Belg Geert vandeWalle die ruiterlijk toegeeft dat zijn Engels niet zo goed is en met zijn spiekbriefje direct de kracht van zijn verhaal over Blue Assist aantoont.
Of het experiment à la wetenschapsquiz waarmee Judith Homberg visualiseert hoe sommige vloeistoffen en mensen goed mixen en andere niet.
De indrukwekkende figuur van Dr. Google waarmee hij laat zien dat de zoekmachine exact weet wanneer de griep heerst, weken voordat het CDC (Centers for Disease Control and Prevention) die data heeft verzameld.
De indringende trailer van de documentaire The Waiting Room over de persoonlijke drama’s van patiënten en zorgverleners in een Amerikaans openbaar ziekenhuis.
De interactieve 2D patiënt – iPatient – t.b.v. onderwijs voor geneeskundestudenten lijkt een moderne versie van dr. Bibber.
De mens achter @DutchCowboy (medeoprichter van Layar), een verhaal over hoe patiënten met hun eigen expertise (augmented reality) en opgedane ervaringskennis kunnen bijdragen aan innovaties waar een zorgprofessional niet op zou komen.
Hoe de irritante kok Joop Braakhekke ineens sympathiek wordt door zijn rollenspel met cardioloog Janneke Wittekoek met als motto dat gezond eten leuk gemaakt kan worden.
En wie wist dat Afrikaanse musqui-toes een voorliefde voor voeten hebben?
Dit is slechts een greep uit het overweldigende programma van TEDxMaastricht 2012. Drie TED-talks willen we wat meer aandacht geven. Omdat ze vanuit drie perspectieven aansloten op de rode draad van TEDxMaastricht: de patiënt als partner. Ten eerste het perspectief van de patiënt zelf uiteraard, daarnaast het perspectief van zijn naaste omgeving en tot slot het perspectief van de zorgverlener. Boeiende en indringende verhalen met een persoonlijke noot.
Moed
Wat is krachtiger dan iemand met angststoornissen die op een podium voor een publiek van 1000 mensen vertelt wat patient empowerment voor haar betekend heeft? Dat is het verhaal van Clarissa Silva.
“Courage is being scared and doing it anyway”
Een aantal jaar geleden kwam Silva – toen zelf werkzaam in de zorg – in een psychiatrische instelling terecht. De manier waarop haar omgeving haar benaderde veranderde, ze raakte in een isolement en verloor haar baan en huis. Ook de zorgverlening had weinig vertrouwen in haar, merkte ze. Het maakte haar alleen maar meer angstig. Pas na een hele tijd ontmoette ze een zorgverlener die echt naar haar luisterde en hij was de eerste die sprak over herstel. Ze kwam terecht in een empowerment programma en dat heeft haar zelfvertrouwen gegeven. Silva heeft ervaren dat de sleutel gelijkheid is. Gelijkheid tussen patiënten en zorgverleners. Wanneer ze optrekken als elkaars bondgenoten is herstel mogelijk. Silva: ga uit van je kracht, niet van je zwakheden; doe waar je energie van krijgt.
Hoe gaat het? Goed!
‘Wat zie je er goed uit!’ Terwijl je eigenlijk een rotdag hebt, maar je krijgt de kans niet meer om daarover te vertellen. ‘Hoe gaat het?’ ‘Ja, goed.’ Want ja, waar moet je beginnen? Niet alleen patiënten, ook de mensen in hun omgeving worstelen vaak met het voeren van een goed gesprek. Ingenieur Marco van Beers bedacht daarom de “empathic design breast cancer” ketting. Het idee is simpel: bij de ketting horen kralen. Bij elke belangrijke gebeurtenis, bijvoorbeeld een chemokuur, krijg je een kraal. Die druk je stevig tegen je huid. De nanonaaldjes in de kraal nemen wat bloed af en analyseren dit. De kraal kleurt daarop van wit naar diep roze. Hoe beter het met je gaat, hoe meer roze de kraal kleurt. De ketting biedt daarmee een aanknopingspunt om een gesprek te voeren.
De ketting bestaat niet en de vraag is of die er ooit gaat komen. Van Beers wil vooral de discussie aanzwengelen over empathic design en hoe het kan helpen mensen bij elkaar te brengen en een dialoog te laten voeren. Wat ons betreft moet die ketting er gewoon komen, al was het maar omdat het design zo mooi is!
Geen hotel
Participatory healthcare, de patiënt als partner, het is een trend waar geen ontkomen meer aan is. Dat is nogal een cultuurverandering in de dokterswereld.
quote van Bas Bloem op TEDxMaastricht 2011, nog eens herhaald tijdens deze editie“From god to guide”
Jeroen van Dillen begon zijn TED-talk als patiënt in bed met in de rol van arts een van zijn eigen patiënten Froukje de Vries. Van Dillen uit als patiënt zijn twijfel over zijn ontslag uit het ziekenhuis, waarop de dokter zegt dat het hier geen hotel is. Een herkenbare uitspraak – of tenminste gedachte – voor menig arts. Leuk en aardig dus, die patiënt als partner, maar wat doe je als de wensen van de patiënt indruisen tegen je medische inschatting als dokter, tegen de protocollen van de instelling waarin je werkt, of tegen de evidence in de richtlijnen van je eigen beroepsvereniging? Waar trek je de lijn? Vragen waar een arts mee worstelt terwijl van hem verwacht wordt dat hij de patiënt ziet als teamlid. Van Dillen heeft het antwoord niet, maar zijn ervaring is dat openheid belangrijk is. Wees je bewust van de dilemma’s en praat erover met je peers en met de patiënt. Deel ervaringen en worstelingen. Alleen op die manier kunnen we samen een stap verder komen.
“Doctors also need to be empowered to become a guide”
Laatste tip
Alle TED-talks zijn terug te vinden op internet. Als laatste willen we je nog een TEDx Toronto speech van Brian Goldman aanbevelen. Een indrukwekkend verhaal over de onmenselijke druk op artsen om ten alle tijden topprestaties zonder fouten te leveren en waarin Goldman de cultuur waarin dat gebeurt aan de kaak stelt.
Kortom, TEDxMaastricht 2012 was geslaagd. Heb je het gemist? The Future of Health komt volgend jaar terug op 4 februari op TEDxRadboudU in Nijmegen.
jongGR 